Ülkemizde çalışan hemşirelerin mesleklerini bırakma nedenlerinin incelendiğinde aşağıda sunulan önerilerin, hemşirelik mesleğinden ayrılmaların önlenmesine ve hemşireleri elde tutma stratejilerine yol gösterici olacağı düşünülmektedir:
1. Hemşirelerin, daha çok genç yaşlarda mesleklerini bırakmaları nedeniyle; yöneticilerin, bu grubun işten ayrılma kararlarını belirleyen olumsuzlukların giderilmesini öncelikli bir konu olarak ele almaları gerekmektedir.
2. Çalışma koşullarının ağır olmasına bağlı ayrılmaların önüne geçilebilmesi için gerekli iyileştirilmeler yapılmalıdır. Çalışma saatleri, hemşirelerinde bir biyolojik ritimleri olduğu ve sosyal yaşamın önemli olduğu da düşünülerek yeniden düzenlenmeli, hemşirelerin hastanede kalış süreleri ve iş yükleri azaltılmalıdır.
3. Hemşirelerin çalışma şartlarının zorluğu, hizmet alanlarının bakıma ihtiyacı olan ve ölmek üzere olan insanların olduğu düşünülerek yıpranmaları hesaba katılmalı, nöbet ücretleri, maaş ve ek ödeneklerde ilgili iyileştirmeler yapılmalı ve hemşirelik daha cazip hale getirilmelidir.
4. Ağır iş yükü sorunun çözümü için hasta-hemşire oranları yeterli hale getirilmeli; hemşire eksikliği sorunu kısa dönemde gidermeli ve hemşirelere kendi görevleri dışında iş yüklenmemelidir.
5. Hemşirelerin meslekte çalışma süreleri ve yetenekleri göz önüne alınarak ilerlemeleri sağlanmalıdır.
6. Evli ve çocuk sahibi olan hemşirelerin çalışma çizelgeleri daha dikkatli ve uygun şekilde hazırlanmalı, çocuk yardımı ve kuruma ait kreş gibi olanakların arttırılması yönünde stratejiler geliştirilmelidir.
7. Hemşirelik mesleğine istemeden girenlerin ayrılma ihtimalinin yüksek olması nedeniyle bu grubu hemşirelikte tutma stratejileri geliştirilmelidir.
8. Her düzeyde görev alan yönetici hemşirelerin, astlarıyla olan ilişkilerinin hemşireler üzerine etkisini anlama ve uygun davranış modelleri geliştirme konusunda eğitim almaları sağlanmalıdır.
9. Hemşirelerin çalışma saatlerinin ev ve iş yaşamı arasındaki dengeyi bozmayacak düzeylerde ayarlanması gibi konularda duyarlı davranılmasına gereksinim vardır. Bu bağlamda yönetici hemşirelerin, özellikle yoğun bakım ve acil gibi yoğun kliniklerde çalışıp, nöbet tutan ve hafta sonu çalışan hemşirelerin güçlendirilmesine önem ve öncelik
verme; nöbet listesi ve hafta sonu izinleri uygun şekilde düzenleme, mesleki gelişim ve görevde yükselme olanakları ve kararlara katılımlarını sağlama gibi iyileştirmeler yapmaları gerekmektedir.
10. Bu çalışmada ücret önemli bir ayrılma nedeni olarak saptanmamasına karşın, son yıllarda hemşirelik ücretlerinde yaşanan sorunlar nedeniyle, günümüz koşullarında ayrılma kararını etkileyeceği unutulmamalıdır.
11. Ülkemizde hemşirelerin hemşire olma ve hemşireliği bırakma nedenleri nitel bir araştırma ile daha derinlemesine incelenmelidir. Hemşire işgücü çalışmalarına ışık tutacak nicel verilere gereksinim olması nedeniyle; konu ile ilgili sistematik kayıtlar tutulmalı ve bir veri tabanı oluşturulmalıdır.
12. Ülkemizde önlem alınmadığı takdirde meslekten ayrılmaların devam edeceği ve daha büyük bir hemşire yetersizliği ile karşı karşıya gelinebileceği her zaman dikkate alınan bir konu olmalıdır. Bu doğrultuda hemşirelerin elde tutulması hiçbir zaman önemini kaybetmemeli ve önleme stratejilerinin geliştirmesine önem verilmelidir.
KAYNAKLAR
1. Hemşirelerin, daha çok genç yaşlarda mesleklerini bırakmaları nedeniyle; yöneticilerin, bu grubun işten ayrılma kararlarını belirleyen olumsuzlukların giderilmesini öncelikli bir konu olarak ele almaları gerekmektedir.
2. Çalışma koşullarının ağır olmasına bağlı ayrılmaların önüne geçilebilmesi için gerekli iyileştirilmeler yapılmalıdır. Çalışma saatleri, hemşirelerinde bir biyolojik ritimleri olduğu ve sosyal yaşamın önemli olduğu da düşünülerek yeniden düzenlenmeli, hemşirelerin hastanede kalış süreleri ve iş yükleri azaltılmalıdır.
3. Hemşirelerin çalışma şartlarının zorluğu, hizmet alanlarının bakıma ihtiyacı olan ve ölmek üzere olan insanların olduğu düşünülerek yıpranmaları hesaba katılmalı, nöbet ücretleri, maaş ve ek ödeneklerde ilgili iyileştirmeler yapılmalı ve hemşirelik daha cazip hale getirilmelidir.
4. Ağır iş yükü sorunun çözümü için hasta-hemşire oranları yeterli hale getirilmeli; hemşire eksikliği sorunu kısa dönemde gidermeli ve hemşirelere kendi görevleri dışında iş yüklenmemelidir.
5. Hemşirelerin meslekte çalışma süreleri ve yetenekleri göz önüne alınarak ilerlemeleri sağlanmalıdır.
6. Evli ve çocuk sahibi olan hemşirelerin çalışma çizelgeleri daha dikkatli ve uygun şekilde hazırlanmalı, çocuk yardımı ve kuruma ait kreş gibi olanakların arttırılması yönünde stratejiler geliştirilmelidir.
7. Hemşirelik mesleğine istemeden girenlerin ayrılma ihtimalinin yüksek olması nedeniyle bu grubu hemşirelikte tutma stratejileri geliştirilmelidir.
8. Her düzeyde görev alan yönetici hemşirelerin, astlarıyla olan ilişkilerinin hemşireler üzerine etkisini anlama ve uygun davranış modelleri geliştirme konusunda eğitim almaları sağlanmalıdır.
9. Hemşirelerin çalışma saatlerinin ev ve iş yaşamı arasındaki dengeyi bozmayacak düzeylerde ayarlanması gibi konularda duyarlı davranılmasına gereksinim vardır. Bu bağlamda yönetici hemşirelerin, özellikle yoğun bakım ve acil gibi yoğun kliniklerde çalışıp, nöbet tutan ve hafta sonu çalışan hemşirelerin güçlendirilmesine önem ve öncelik
verme; nöbet listesi ve hafta sonu izinleri uygun şekilde düzenleme, mesleki gelişim ve görevde yükselme olanakları ve kararlara katılımlarını sağlama gibi iyileştirmeler yapmaları gerekmektedir.
10. Bu çalışmada ücret önemli bir ayrılma nedeni olarak saptanmamasına karşın, son yıllarda hemşirelik ücretlerinde yaşanan sorunlar nedeniyle, günümüz koşullarında ayrılma kararını etkileyeceği unutulmamalıdır.
11. Ülkemizde hemşirelerin hemşire olma ve hemşireliği bırakma nedenleri nitel bir araştırma ile daha derinlemesine incelenmelidir. Hemşire işgücü çalışmalarına ışık tutacak nicel verilere gereksinim olması nedeniyle; konu ile ilgili sistematik kayıtlar tutulmalı ve bir veri tabanı oluşturulmalıdır.
12. Ülkemizde önlem alınmadığı takdirde meslekten ayrılmaların devam edeceği ve daha büyük bir hemşire yetersizliği ile karşı karşıya gelinebileceği her zaman dikkate alınan bir konu olmalıdır. Bu doğrultuda hemşirelerin elde tutulması hiçbir zaman önemini kaybetmemeli ve önleme stratejilerinin geliştirmesine önem verilmelidir.
KAYNAKLAR
- AYŞEN UĞUR GÖK HEMŞİRELİKTE YÖNETİM ANABİLİM DALI YÜKSEK LİSANS TEZİ ALINTIDIR.
- Kavla İ. Hemşirelerde iş doyumu ve tükenmişlik ilişkisi, Dokuz Eylül Üniversitesi,Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 1998, İzmir.
- Bilgili N. Ankara Dışkapı SSK Hastanesi’nde çalışan hemşirelerin genel ruhsal Durumlarının Değerlendirilmesi, V. Ulusal Hemşirelik Kongresi, 1997, İzmir.
- Aydın R. Hemşirelerde iş doyumu ve kişilerarası çatışmalara olan etkisi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Psikiyatri Hemşireliği Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2000, İstanbul.
- Güneş N. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin iş doyumlarını etkileyen etmenlerin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, 2006, İzmir.
- Velioğlu P. Hemşireliğin düşünsel temelleri kitabı, Alaş Ofset Maatbaası, 1994, İstanbul.
Post A Comment:
0 comments: